ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – “IL FIUME DEL GRANDE CAIMANO – THE GREAT ALLIGATOR” (1979)

Καθαρόαιμο Ιταλιάνικο θρίλερ από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, με θέμα εξωτικό, γευστικό (ανάλογα από ποια πλευρά το βλέπει κανείς—για τον κάτοικο του ποταμού, πάντως, είναι μια χαρά και μια μπουκιά θα έλεγα!) και πρωταγωνιστή ένα γιγάντιο ερπετό, που οι ιθαγενείς της περιοχής έχουν θεοποιήσει. Δεν έχει σκηνές splatter, είναι σαφώς πιο ήπιας μορφής σε σχέση με τα περισσότερα που γύρισαν οι γείτονες. Θυμίζει κι αυτό θερινά σινεμά του ’70 και του ’80, ενώ δεν νομίζω να φοβίζει ιδιαίτερα με τον κροκόδειλο, που κολυμπάει στα ρηχά των ειδικών εφέ. Αυτοί που φορτίζουν το κλίμα και δημιουργούν ένταση, είναι περισσότερο οι ιθαγενείς με το εξαιρετικό μακιγιάζ.

Πάνω του στηρίχτηκαν πολλά φιλμ του είδους, με φίδια και λοιπά ερπετά. Μόνη απορία η περιοχή που υποτίθεται ότι διαδραματίζεται, αφού δεν υπάρχει καμία αναφορά και, ενώ αποκλείεται από τους ηθοποιούς ο Αμαζόνιος, οπτικά δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Το σενάριο είναι… ανεκτικό, χωρίς πολλά – πολλά και ανατροπές. Ξέρετε τώρα. Μαμ… και νάνι! Αν είχαν προσέξει λιγάκι περισσότερο τον κροκόδειλο και μπογιάτιζαν το ποτάμι με κόκκινο χρώμα, δείχνοντας και κανένα «κοψίδι», θα αποκτούσε ρεαλισμό. Χωρίς αυτά θυμίζει κάτι από εκείνα τα ανέκδοτα, όπου 5, 6, 7 πέφτουν στη ζούγκλα με αλεξίπτωτο και προσγειώνονται σε ένα ποτάμι και… τα γνωστά. Το σώζουν τα ευτράπελα και οι ανόητες εμπνεύσεις των πανικόβλητων τουριστών, που θέτουν εαυτούς στο τραπέζι του θηρίου.

Η κινηματογραφική πορεία του Sergio Martino περιέλαβε giallo (αστυνομικά), exploitation (βίαια αστυνομικά με ολίγο γυμνό), sci fi (επιστημονικής φαντασίας χαμηλού προϋπολογισμού), σπαγγέτι γουέστερν, δραματικά και πολεμικά. Από ποικιλία άλλο τίποτα. Μόνο τα τρόμου του ξέφυγαν. Ξεχώρισαν για την ενδιαφέρουσα οπτική τους, τα All the Colors of the Dark (1972), Your Vice Is a Locked Room and Only I Have the Key (1972) και The Mountain of the Cannibal God (1979 – με τους Ursula Andress και Stacy Keach). Και τα δύο έχουν δόσεις θρίλερ και πρωτοτυπίας. Από την άλλη δεν απέφυγε την πεπατημένη και τις σινέ λακκούβες, με τα Hands of Steel (1986), 2019, After the Fall of New York (1983) και Casablanca Express (1989), που απλά δεν βλέπονται ούτε αν σε δέσουν σε καρέκλα με τα μάτια στηριγμένα σε μανταλάκια! Συνεπώς ήταν ή του ύψους ή του βάθους η καριέρα του. Στο σημερινό φιλμ ας πούμε ότι μπαίνει στο νερό, αλλά δεν βουτάει μέσα.

Η παραγωγή είναι του Luciano Martino, αδελφού του διάσημου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Sergio Martino. Καλή η φωτογραφία του Giancarlo Ferrando, μέτριο το μοντάζ του Eugenio Alabiso. Το σενάριο έγραψαν οι George Eastman (οποία έκπληξη—ο εφευρέτης του περίφημου συστήματος Eastman color, με το ψευδώνυμο Luigi Montefiore!), Cesare Frugoni, Ernesto Gastaldi, Sergio Martino (!) και κάποια… Mara Maryl (με το ψευδώνυμο Maria Chianetta). Η μουσική είναι του Stelvio Cipriani. Έχουμε μιλήσει και παλιότερα για τον κ. Cipriani. Ιδιαίτερη περίπτωση, με σημαντική προσφορά στο Ιταλικό σινεμά. Οι εταιρείες, που ανέλαβαν να επενδύσουν στο φιλμ και να το διανείμουν στις αίθουσες, ήταν οι Dania Film και Medusa Distribuzione. Στην χώρα μας παίχτηκε σαν «Στην φωλιά των κροκοδείλων», ενώ στην Αμερική σαν “The Great Alligator”.

Χαρακτηριστικές μακέτες από τα εξώφυλλα της κυκλοφορίας σε VHS.

Πρωταγωνιστούν οι Barbara Bach, με τις πολλές συμμετοχές σε ’80s ταινίες β’ διαλογής και σε πολλά Ιταλικά, ο γερόλυκος Mel Ferrer (πολύ γεμάτη καριέρα, με εξαιρετικές επιλογές τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του ’70), Bobby Rhodes, Peter Boom και μια πλειάδα Ιταλών επίδοξων σταρ (που μάλλον έμειναν με τις προσδοκίες…). Romano Puppo, Fabrizia Castagnoli, Enzo Fisichella, Lory Del Santo, Clara Colosimo, Giulia D’Angelo, Marco Mastantuono. Σας έλεγα πιο πάνω για την απορία σχετικά με τον τόπο που κινείται σεναριακά το φιλμ. Αν και δεν το αναφέρει κανείς εκ των πρωταγωνιστών, να σας πω ότι ήταν η Sri Lanka.

Οι φωτογραφίες της ταινίας ακολουθούν στο πιο κάτω slide show.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Μια τουριστική ξενοδοχειακή μονάδα ονόματι «παραδεισένιο σπίτι» φιλοδοξεί να κερδίσει τμήμα των φίλων της περιπέτειας και του εξωτικού. Ο ιδιοκτήτης της, όμως, υπερβολικά φιλόδοξος και φιλοχρήματος, αγνοεί τις δοξασίες της τοπικής φυλής ιθαγενών και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στα νερά του ποταμού. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ο τρόμος θα πάρει σάρκα και οστά και θα απειλήσει τους ανύποπτους επισκέπτες με τα διάπλατα ανοιχτά σαγόνια του…

VIDEO

Περισσότερες πληροφορίες στο kostis7601@gmail.com.

Αποκλειστικά για το Cine Oasis

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

2013 – 2014

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «KILLER FISH» (1979)

Όταν βγήκε στις αίθουσες το Jaws του Spielberg, είχε προκαλέσει ουρές στους κινηματογράφους, σε πολλές χώρες. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του ’70 και της καριέρας του σκηνοθέτη. Ίσως η πιο ρεαλιστική ταινία με θέμα τις επιθέσεις καρχαριών, που είχε γυριστεί ποτέ. Λογικό ήταν, πολλοί συνάδελφοι του να θελήσουν να μιμηθούν το κλίμα αυτό και να τρομάξουν τους ανυποψίαστους θεατές και μελλοντικούς λουόμενους, όχι απαραίτητα με καρχαρίες, αλλά κι άλλα είδη ψαριών. Τα πιράνχας ήταν ένα από αυτά, που τα πήγε μάλιστα εξίσου καλά στη δουλειά του, σαν θέμα μιλώντας! Έτσι, δημιουργήθηκε και το “Killer Fish”!

Ο σκηνοθέτης του, Antonio Margheriti, ως εκπρόσωπος της Ιταλικής σχολής τρόμου, είχε ιδέες γεμάτες αίμα, ανεξερεύνητα νερά, αλλά και με μια δόση περιπέτειας, ως βασικά συστατικά των ταινιών του. Αυτά έδωσε και εδώ. Θα τον βρείτε πίσω από πολλά φιλμ των ’70s, συνήθως με το ψευδώνυμο Anthony M. Dawson. Ο Maqrgheriti είχε μια προτίμηση και στα sci fi. Γύρισε τα Assignment Outer Space και Wild Wild Planet (1965). Ως συμμετοχή στα splatter, κατέθεσε το Cannibal Apocalypse, ίσως το πιο σπάνιο να βρεθεί από όλα αυτά τα φιλμ, ενώ ως ταινίες τρόμου, γνωστές του δημιουργίες είναι και τα Castle of Blood (1963) και The Long Hair of Death (1964). Διαβάστε και το πιο κάτω βιογραφικό. Παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον η καριέρα του.

http://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Margheriti

Η παραγωγή του φιλμ έγινε από τον Alex Ponti, για λογαριασμό της Associated Film Distribution. Βέβαια, μεγάλος μέρος των κεφαλαίων, που απαιτήθηκαν, αντλήθηκε από την Ιταλία. Στους συντελεστές συναντάμε και τον Alberto Spagnoli στην διεύθυνση φωτογραφίας, έναν από τους ζωντανούς μύθους των σπαγγέτι γουέστερν, με συμμετοχή τουλάχιστον στα μισά από αυτά! Η μουσική είναι των Guido De Angelis και Maurizio De Angelis (προφανώς μιλάμε για συγγενείς) και φέρνει πολύ στο νου τα τέλη της δεκαετίας του ’70, ηχητικά πάντα. Να και ένας Αμερικανός! Ο σεναριογράφος, Michael Rogers, που τα πήγε πολύ καλά, παντρεύοντας το εξωτικό στοιχείο με την περιπέτεια, έντονη δράση και ατμόσφαιρα τρόμου.

Αμερικανούς συναντάμε και στο καστ και μάλιστα καταξιωμένους ηθοποιούς, με σημαντική καριέρα ο καθένας. Lee Majors, Karen Black, Margaux Hemingway, Marisa Berenson και James Franciscus! Όλοι τους παίζουν καλά και πειστικά. Όσο για τις επιρροές που τυχόν πήρε από τα «Σαγόνια του καρχαρία», δείτε λιγάκι προσεχτικά το στήσιμο των δύο τελευταίων σκηνών και θα καταλάβετε περισσότερα… Είναι πάντως καλογυρισμένο, δεν υπολείπεται άλλων, μεγαλύτερων ενδεχομένως παραγωγών, ενώ αν προωθούνταν περισσότερο στην Αμερική, πιθανόν να έκανε και πιο πολλά εισιτήρια. Είναι από τις καλές ταινίες του είδους. Να πούμε τέλος ότι γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Βραζιλία, και τα τοπία είναι ιδιαιτέρως γοητευτικά.

Οι φωτογραφίες της ταινίας ακολουθούν στο πιο κάτω slide show.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Μια ομάδα ληστών κλέβει τα σμαράγδια, που φυλάσσονταν στο θησαυροφυλάκιο ενός ορυχείου, στην Βραζιλία. Ενώ η αστυνομία αναζητεί τα ίχνη τους, εκείνοι θα μπλεχτούν σε ένα θανάσιμο παιγνίδι, προσπαθώντας να πάρουν ο καθένας τη λεία για τον εαυτό του, αφού στον βυθό της θάλασσας, που βρίσκονται, τους περιμένει κάτι αναπάντεχο… Στην συνέχεια, ο κύκλος του αίματος θα μεγαλώσει, αφού θα προστεθούν και τα μέλη ενός συνεργείου φωτογράφησης μοντέλων…

VIDEO

Περισσότερες πληροφορίες στο kostis7601@gmail.com.

Αποκλειστικά για το Cine Oasis

Γιώργος Σ. Κοσκινάς

2013 – 2014

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .