ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «GOLDEN EARRINGS» (1947)

Μια από της καλύτερες ερμηνίες της Ντίτριχ. Παρόλο που ήταν πάνω από τα σαράντα την εποχή εκείνη και ο ρόλος της τσιγκάνας σ΄ενα ειδύλιο στην εποχή του πολέμου φαίνεται ασυνύθιστο και αβασιμο ίσως. ¨οχι όμως για την ΝΤηντριχ. Ξετυλίγει όλο το επαγγελματικό της ταλέντο και παίζει το ρόλο της τσιγκανας τέλεια. ΤΟ μακιγιάζ, ο φωτισμος, η φωτογραφία και η υποκριτική της κάνουν ένα πραγματικά εντυπωσιακό και άξεχαστο χαρακτήρα. Είναι από τους λίγους ρόλους που υποκρίνεται η Ντιντριχ που παίζει την ¨Καλή» πειστικά με ένα εξωτικό αλλά πολύ ανθρωπινο χαρακτήρα.

Και μια που αναφερομαστε στην Ντίντριχ λίγα λόγια γι΄αυτή:

Το 1930 η Μαρλεν Ντίντριχ (1901-1992) εμφανιζόταν για πρώτη φορά σε κινηματογραφικό πλατό στον ¨Γαλάζιο Αγγελο» του Γιοζεφ φον Στερνμπερκ με ένα ρόλο που εμεινε στην ιστορία του ερωτικου σινεμά.Ως τραγουδιστρια σε ενα καμπαρέ, κατεστρεφε με σαδιστική ικανοποίηση την ζωή ενός αυστηροτάτων ηθόν καθηγητή που είχε παραδοθεί ανευ όρων στην γοητεία της. ΈΚτοτε στο περασμά της μετρούσε συνήθως θυματα γένους αρσενικού. Η φωνή της με την μπάσα σγηνευτική χροιά «θα μπορούσε να σου κομματιάσει την καρδιά» είχε πει κάποτε για την Ντιντριχ ο Ερνεστ Χειμινγουέι, η οποια δημιουργησε γύρο της τον μυθο της γυναίκας αραχνης.
Η Μαριά Μαγκνταλέν Ντιντριχ υπήρξε όχι απλώς σταρ αλλά και η απολυτη επαγγελματίαςπου δεν επετρεψε ποτέ σε πραγματικές συνθήκες της υγείας ή της ζωής της να επηρεάσουν την εικόνα και την δουλειά της. Δεν βραβεύτηκε ποτέ με Όσκαρ. Προταθηκε μόνο μια φορά του 1931 για το «Μαρόκο» την πρώτη ταινία που γύρισε στην Αμερική.

Διπλα της ο εξαίρετος Ράι Μίλαντ(1905-1986) υποδυόμενος ένα ρόλο που πραγματικα δείχνει πόσο μεγάλο ηθοποιός ηταν. Θα βρεθούν άλλες ευκαιρίες να κάνουμε μια αναφορά στην πολυσχιδή ζωή του.

Την ταινία σκηνοθέτησε ο Μίτσελ Λέιζεν (1898-1972) φημισμένος για τις ρομαντικές του ταινίες. Να κάνω μια αναφορά σε μερικές ταινίες του:Behold my Wife(1934) Hands Accross the Table (1935), swing high, swing low (1937), Midnight (1939), Hold back the dawn (1941), The lady is willing (1942), Masquerate in Mexico (1945), dream girl (1948), darling how coyild you (1951). Σκηνοθέτησε δύο ηθοποιούς υποψηφιες για Όσκαρ: την Ολιβια ντε Χαβιλαντ (1ου γυναικείου ρόλου στην ταινία «To each his own (1946) όπου κέρδισε το Οσκαρ)) και την Θελμα Ριττερ (2ου γυναικείου ρόλου στην ταινία The mating season (1951))

Πηγές :tcm.com, imdb.com. Τα σχόλια για την Ντίντριχ είναι του Δημήτρη Μπουρα, από το ένθετο της εφημεριδας Καθημερινής «Οσκαρ, οι μεγάλες στιγμές» (10/3/2002)»

Μια από της ταινίες που αξίζει να την παρακολουθήσετε. Τέτοιες υποκριτικές, σεναρια και σκηνοθεσίες δεν παραγονται ευκολα στον σημερινό σινεμά.

Τα σπάνια lobby cards της ταινίας.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Οι φωτογραφίας της ταινίας ακολουθούν στο πιο κάτω slide show.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Στο Λονδίνο, το φθινόπωρο του 1946, ο Βρετανός Υποστράτηγος Ραλφ Ντενιστον κάθεται στην λέσχη του του, όταν λαμβάνει ένα ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια ταχυδρομικώς. Αργότερα, σε ένα αεροπλάνο καθ ‘οδόν προς το Παρίσι, Ο Ραλφ κάθεται δίπλα στον ανταποκριτή ειδήσεων Κουεντίν Ρέινολντς ο οποίος, όπως και άλλα μέλη της λέσχης του Ράλφ, ήταν περίεργος για τρυπημένα αυτιά του και την αλλαγή της προσωπικότητάς του από τον πόλεμο και μετά. Νιώθοντας περιέργεια ο Ρέινολντ ρωτάει τον Ραλφ γιατί τα αυτιά του είναι τρυπημένα: Το 1939, πριν από τον πόλεμο, ο αντισυνταγματάρχης Ράλφ μαζί με τον νέαρό, Μπερντ, στέλνονται στη Γερμανία για να προμηθευτούν τη μυστική συνταγή για ένα δηλητηριώδες αέριο από τον εφευρέτη του, τον Γερμανό επιστήμονα καθηγητής Οτο Κροσιγκ, ο οποίος είναι φιλικός με τους Βρετανούς. Πιάνονται ομως από από στρατιώτες των ναζί και αιχμάλωτιζονται σε μια αγροικία. Κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής ομιλίας του Αδόλφου Χίτλερ, Ο Ραλφ και ο Μπερντ ξεφευγουν και χωρίζουν, με σκοπό να ξαναβρεθούν στο Φραιμπουργκ όπου ζει ο Κρόσινγ. Ενώ παίρνει το δρόμο του μέσα από το Μέλανα Δρυμό, ο Ραλφ γίνεται φίλος με μια τσιγγάνα ονοματι Λύδια, που τον μετατρέπει σε τσιγγάνο για να τον προσταυσει….

Συνεχεια επι της οθόνης…

VIDEO

Καλή θέαση manosl

Περισσότερες πληροφορίες στο kostis7601@gmail.com.

Αποκλειστικά για το Cine Oasis

manosl

2014 – 2015

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – «DESTRY RIDES AGAIN» (1939)

Ακόμη ένα αφιέρωμα στο φετινό Cine Oasis, σε ένα κινηματογραφικό είδος που αγαπάτε πολλοί και μας προτρέψατε να κάνουμε. Είχαμε αναφερθεί και παλαιότερα στις ταινίες γουέστερν και συνολικά έχουμε παρουσιάσει πάνω από 110 από αυτές. Σήμερα, όμως, ξεκινάμε μια ενδοσκόπηση στο είδος, με μια σειρά φιλμ που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά στο Ελληνικό κοινό, σημαντικές δημιουργίες με υπέροχους συντελεστές, που δυστυχώς δεν κυκλοφόρησαν ούτε σε VHS στην χώρα μας, ούτε φυσικά σε DVD. Για να δούμε το πρώτο από αυτά.

Θρυλική ταινία. Το βιβλίο του σπουδαίου συγγραφέα ιστοριών γουέστερν, Max Brand, γνώρισε 3 κινηματογραφικές εκδοχές, μια θεατρική και μια τηλεοπτική. Αυτή εδώ είναι η δεύτερη κινηματογραφική, του 1939. Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά.

Το 1932 γίνεται η πρώτη του μεταφορά στην μεγάλη οθόνη, με τον σταρ της εποχής Tom Mix στον κεντρικό ρόλο, έναν θρύλο, πραγματικά, των ταινιών γουέστερν στην Αμερική της περιόδου 1920 – 1940. Επτά χρόνια μετά είναι η σειρά του James Stewart, και το 1954 ακόμη ένας πολύ μεγάλος πρωταγωνιστής των φιλμ του είδους, ο Audie Murphy, είναι αυτός που ενσαρκώνει τον Thomas Jefferson «Tom» Destry, Jr. Να πούμε ακόμη ότι, το 1959, ο Andy Griffith ανέβασε την ομώνυμη παράσταση (πρωταγωνιστώντας κιόλας)  και στο Μπρόντγουεη, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Η τελευταία φορά, που είδαμε τον κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου του Μπραντ, ήταν το 1964, στην τηλεοπτική μεταφορά του από το κανάλι του ABC, με πρωταγωνιστή τον John Gavin. Το 1966, το φιλμ μπήκε (στην βερσιόν του 1939) στην ταινιοθήκη του Κογκρέσου, σαν αναγνώριση για την πολιτιστική της κληρονομιά.

Το “Destry Rides Again” ανήκει στα γουέστερν παλιάς κοπής και ύφους. Πιο κοντά στον λυρισμό, πιο αγνά, πιο σεμνά, πιο μετρημένα θα έλεγα. Πάντα σε σχέση με όσα έγιναν στα χρόνια της δεκαετίας του ’60, σ’ αυτό το κινηματογραφικό είδος. Υπάρχουν οι αξίες που επιβιώνουν όλων των αντιξοοτήτων, η τιμή πάνω απ’ όλα, ο σεβασμός των μικρότερων στους μεγαλύτερους, ο θεσμός της οικογένειας, που, ασχέτως τριγμών, αντέχει, κι ο κώδικας τιμής, που τηρούν απαξάπαντες. Αυτά είναι τα κύριά του στοιχεία. Βασίζεται πολύ στην ποιότητα των ηθοποιών του και λιγότερο στις λεπτομέρειες μιας άρτιας παραγωγής. Άλλωστε και τα δεδομένα ήταν διαφορετικά τότε, όπως και τα ζητούμενα από μέρους των θεατών. Δεν διψούσαν για αίμα, επί παραδείγματι. Περισσότερο ήθελαν, μέσα από αυτές τις ταινίες, να δουν τα όρια της ατιμίας και την δύναμη – τελική επικράτηση του νόμου. Το θρίαμβο του ήθους και της αξιοπρέπειας. Κι αυτό ακριβώς τους έδιναν εκείνες οι παραγωγές. Το φιλμ του George Marshall είναι μια τέτοιου είδους ταινία και δεν αποκλίνει στο ελάχιστο από τα πιο πάνω ιδανικά – ζητούμενα. Ο σκηνοθέτης μπολιάζει τον James Stewart, αγαπημένο παιδί του Αμερικάνικου σινεμά, με τον καθωσπρεπισμό του και το ατσαλάκωτο ύφος, με αυτό της μοιραίας γυναίκας, σκληρής και αδίστακτης, που τον βρίσκει στο πρόσωπο της χαρισματικής ντίβας Marlene Dietrich, η οποία τραγουδάει, χορεύει και μαγεύει τις κάμερες! Πάρα πολύ καλή ερμηνεία. Με τέτοιες εμφανίσεις έκλεψε τις καρδιές των Αμερικανών. Θέτει και ένα ερώτημα εδώ ο σκηνοθέτης. Ή, καλύτερα, κάνει μια πρόταση. Μια εναλλακτική λύση, για την επίλυση των διαφορών και την λειτουργία του νόμου. Απομακρύνει τα πιστόλια και στην θέση τους βάζει την προσωπικότητα του εκπρόσωπου της τάξης και την δύναμη της πειθούς του. Στα πολύ ενδιαφέροντα και το χιούμορ, που υποβόσκει στα περισσότερα πλάνα, ακόμη και πίσω από τις λέξεις, που ξεστομίζουν οι ηθοποιοί.

Οι φωτογραφίες της ταινίας ακολουθούν στο πιο κάτω slide show.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Το Μποτλ Νεκ (λαιμός μπουκαλιού, σε ελεύθερη μετάφραση), είναι μια πόλη της Δύσης, όπου η παρακμή και η σαπίλα έχει διεισδύσει παντού, αρχής γενομένης με τον κύριο εκφραστή της τάξης, τον δήμαρχο. Αυτός κινεί τα νήματα και στηρίζει τον ντόπιο κακοποιό, για να διαφεντεύει τους συμπολίτες του και να τους κατακλέβει ασύστολα. Όλοι περιορίζονται σε ένα – δύο κεράσματα στο μπαρ, που δείχνουν ικανά να τους κλείσουν τα στόματα και να κοιμίσουν τις συνειδήσεις τους. Ο μεθύστακας της πόλης επιλέγεται σαν σερίφης, στην θέση του δολοφονηθέντα, με σκοπό να μπορούν να κάνουν ακόμη πιο εύκολα τις βρομοδουλειές τους. Δίπλα στον χαρτοκλέφτη και απατεώνα, που επιθυμεί να παίξει τον ρόλο του κυρίαρχου, η Μάρλεν Ντήτριχ. Δεξί του χέρι ή αφεντικό; Το ερώτημα θα απαντηθεί σχετικά γρήγορα. Κάπου εκεί, μπαίνει στο παιγνίδι και ο Στιούαρτ, στον ρόλο ενός απηυδισμένου με τη βία των όπλων, σερίφη, γιο ενός σπουδαίου εκπρόσωπου του νόμου, ο οποίος θα έρθει στην πόλη καλεσμένος από τον νυν σερίφη και πρώην μεθύστακα, σαν βοηθός του. Η φιλοσοφία του και ο αέρας ευστροφίας, που αποπνέει, θα έρθουν από την αρχή σε σύγκρουση με το κατεστημένο. Θα κερδίσει η δική του λογική, ή αυτή των όπλων;

VIDEO

Αποκλειστικά για το Cine Oasis 2013 – 2014

Γιώργος Σ. Κοσκινάς