ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – “NONE BUT THE BRAVE”(1965)

Πριν 2 χρόνια περίπου, κυκλοφόρησε μια κασετίνα με 5 από τις ταινίες του Frank Sinatra και τίτλο  Collection. Είναι αυτό ακριβώς που λέει. Μια επιλογή από την μεγάλη φιλμογραφία του Sinatra και όχι κάτι σαν τις καλύτερες ταινίες, ή τις πιο αντιπροσωπευτικές. Εκεί θα βρείτε φιλμ που έκαναν πολλά εισιτήρια στο εξωτερικό(ειδικά στην Αμερική), αλλά δεν είχαν θα έλεγα τόσο μεγάλης ανταπόκρισης και στη χώρα μας, ίσως και λόγω του ανύπαρκτου σχεδόν marketing που είχαμε στην δεκαετία του`60, αλλά και της ελλιπέστατης διανομής σε Πανελλαδικό επίπεδο. Οι παλιοί θα θυμάστε, ότι οι κινηματογράφοι της επαρχίας έδειχναν μόλις και μετά βίας το 1/5, των ταινιών που προβάλλονταν στα αστικά κέντρα, κάθε χρονιά. Ευτυχώς που υπήρχαν τα θερινά σινεμά και βλέπαμε έστω με καθυστέρηση 2, 3 ή και περισσοτέρων ετών, τις ταινίες εκείνες(ένα μέρος τους τουλάχιστον). Τέλος πάντων. Ας μείνουμε στην σημερινή ταινία, που είναι αντιπολεμική, με όμορφα μηνύματα και καλές ερμηνείες. Είναι η πρώτη απόπειρα του Sinatra για παραγωγή, σκηνοθεσία και φυσικά ερμηνεία ταυτόχρονα! Λέγεται “Non but the brave” και κουβαλάει αρκετή δόση κινηματογραφικής ιστορίας πίσω της.

Πριν δούμε την εκδοχή του Sinatra από το 1965, ας πάμε 37 χρόνια πίσω. Το 1928, είναι η χρονιά που βγαίνει αυτή ακριβώς η ταινία, για πρώτη φορά στις αίθουσες. Ήταν μια παραγωγή των στούντιο της Fox Film Corporation(του ιδίου του William Fox παρακαλώ!), σε 60 λεπτά διάρκεια, ασπρόμαυρη βέβαια. Έπαιζαν οι τότε δημοφιλείς Charles Morton και Sally Phipps, ενώ σκηνοθετούσε ο Albert Ray. Πρόκειται για μια ταινία του βωβού κινηματογράφου. Ο Sinatra ενθουσιάστηκε από τον τρόπο που πέρασαν κάποια σημαντικά μηνύματα και αξίες, μέσα από την ταινία αυτή και θέλησε να κάνει ένα remake, δίνοντας της χρώμα και πολλά επιπλέον στοιχεία. Πιστεύω προσωπικά ότι τα κατάφερε και πολύ καλά μάλιστα. Δεν διεκδικεί(ούτε διεκδίκησε), κανένα βραβείο ποιότητας, ή κάποιου είδους επιβράβευση. Είναι όμως πολύ καλά γυρισμένη και δείχνει κι άλλες πτυχές του μεγάλου αυτού ταλέντου, που άκουγε στο όνομα Frank Sinatra.

Το “None but the brave” προβλήθηκε και στην Ιαπωνία, με μεγάλη επιτυχία. Το σημαντικότερο μέρος της το οφείλει στους διαλόγους. Εκεί ο Sinatra καινοτόμησε, αφήνοντας τους Ιάπωνες ηθοποιούς να μιλούν την μητρική τους γλώσσα και δεν ακολούθησε την επιβεβλημένη από το Χόλλυγουντ συνταγή, όπου οι διάλογοι ήταν όλοι στα Αγγλικά. Κατ` αυτό τον τρόπο η ταινία αποκτάει μια αυθεντικότητα αξιοπρόσεχτη. Μην ξεχνάτε ότι ήμασταν στο 1965 και τα στεγανά της Αμερικάνικης βιομηχανίας θεάματος, καλά κρατούσαν. Στην Ιαπωνία ο τίτλος του φιλμ ήταν Yūsha nomi, ενώ βασίζεται στη νουβέλα του Kikumaru Okuda, την οποία προσάρμοσαν για την μεγάλη οθόνη οι John Twist και Katsuya Susaki. Συνεπώς έχουμε να κάνουμε με μια συμπαραγωγή, Ιαπώνων και Αμερικανών και αυτό ήταν το δεύτερο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της.

Στην παραγωγή, συναντάμε σαν παραγωγούς και τους William H. Daniels, Howard W. Koch, όπως και τον συγγραφέα Kikumaru Okuda. Στους βασικούς ρόλους, εμφανίζονται οι Frank Sinatra, Clint Walker Tatsuya Mihashi και Tommy Sands. Ο Walker, για τον οποίο αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα επιμέρους στοιχεία, ήταν ένα είδους καρατερίστα, για να εμπλουτίζει το καστ περιπετειών. Ιστορικών, πολεμικών και γουέστερν. Μάλιστα, στην τελευταία κατηγορία αυτή φιλμ, συμμετείχε σε πολλά. Σαν ηθοποιό, θα τον χαρακτήριζα μονοκόμματο και όχι ιδιαίτερων απαιτήσεων. Μοιάζει περισσότερο με το Χολιγουντιανό πρότυπο των `80 και των `90 περισσότερο, παρά με αυτό της εποχής του. Οι φίλοι των πολεμικών ταινιών, ίσως τον θυμάστε από την συμμετοχή του στο «Και οι 12 ήταν καθάρματα»( The Dirty Dozen), του 1967. Oi πρώτeς του εμφανίσεις, είναι στο αριστούργημα του Cecil DeMille The Ten Commandments(1956), όπως και στο Jungle Gents, που προηγήθηκε κατά 2 χρόνια χρονικά και στο οποίο υποδύεται τον Ταρζάν! Από εκεί κι έπειτα, αξίζει να τον θυμόμαστε και για τα Yellowstone Kelly(γουέστερν 1959), Send Me No Flowers(αισθηματικό δράμα 1964), The Night of the Grizzly(περιπέτεια) και Maya(και τα δύο από το 1966), The Great Bank Robbery(1969) και Pancho Villa(γουέστερν 1972). Οι μεγάλες του επιτυχίες, ήρθαν σε τηλεοπτικές σειρές. Εκεί έκανε μια αξιοζήλευτη καριέρα. Πρωταγωνίστησε στα Yuma(1971), Hardcase(1972), The Bounty Man(1972), Scream of the Wolf(1974) και Killdozer!(1974), μεταξύ άλλων. Κάποια στιγμή μάλιστα, εμφανίστηκε και σαν quest star, σε ένα επεισόδιο του Kung Fu: The Legend Continues(1994).

Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο του “None but the brave”, είναι και η μουσική επένδυση. Εδώ έχουμε τον συνθέτη των Όσκαρ John Williams(συνεργάτης του Spielberg με 40 παρακαλώ αγαλματάκια του θείου Όσκαρ στα ράφια της τροπαιοθήκης του! Θα τον χαρακτήριζα σαν τον απόλυτο κινηματογραφικό θρύλο, σε ότι αφορά τις μουσικές συνθέσεις). Ο Williams δεν υπέγραψε όμως την μουσική της ταινίας ακριβώς με το ονοματεπώνυμο του, παρά σαν Johnny Williams, προφανώς για λόγους δέσμευσης του με κάποιο στούντιο(μάλλον δεν πήρε την άδεια για να συμμετάσχει στο φιλμ του Sinatra, οπότε για να αποφύγει δικαστικές περιπέτειες, άλλαξε κάπως το όνομα του. Μια τακτική που ακολουθήθηκε από πολλούς.). Πολύ καλό μοντάζ από τον Sam O’Steen και φωτογραφία από τον Harold Lipstein. Η ταινία έχει διάρκεια 106 λεπτά και γυρίστηκε στην Χαβάη. Την διανομή ανέλαβε η Warner Bros. Pictures. Στο καστ, υπάρχει και μια μικρή έκπληξη, για όσους τα ψάχνουν αυτά. Παίζει έναν μικρό ρόλο και ο γιός του Sinatra, Richard Sinatra!

Η ταινία διαπραγματεύεται μια σύγκρουση μεταξύ Ιαπώνων και Αμερικανών, στην διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, σε ένα νησάκι του Ειρηνικού. Σαν στόρι μπορεί να μοιάζει τετριμμένο, όμως δεν είναι. Η πρωτοτυπία του έγκειται στο γεγονός ότι και οι αντιμαχόμενες πλευρές, είναι αποκομμένες από το κυρίως στράτευμα τους, οπότε κάποια στιγμή θα έρθει και η στιγμή να συνυπάρξουν στην κοινή προσπάθεια για επιβίωση. Πέραν λοιπόν από τις συγκρούσεις, έχουμε και την συνεργασία, που βγάζει πολύ ανθρωπιά και έντονα συναισθήματα, τα οποία αρχικά είχε καλύψει ο μανδύας του στρατιωτικού κανόνα και των διαφορών των πατρίδων τους. Οι ίδιοι δεν έχουν και πολλά να χωρίσουν. Το αντίθετο μάλιστα, αφού οι ιστορίες του καθενός, μοιάζουν πολύ με αυτές του άλλου. Θα παιχτούν αρκετές δραματικές καταστάσεις και αυτό που θα κυριαρχήσει σαν νότα, είναι μια αντιπολεμική ραψωδία, που αντηχεί πάνω σε κάθε κλαδί δέντρου, στο τροπικό νησί. Αξίζει να το δείτε και να προσέξετε τις ερμηνείες όλων, ειδικά των Ιαπώνων, που είναι εξαιρετικές. Μπράβο στον Sinatra, που έδειξε ευαισθησίες αξιοπρόσεχτες, αλλά και ταλέντο σε άλλους τομείς, από αυτούς που τον είχαμε συνηθίσει. Το καστ για παράδειγμα, είναι προσεγμένο και αν και αποτελείται από άγνωστους ηθοποιούς, δείχνει ακριβώς το αντίθετο προς τα έξω.

Πολλά επιπλέον στοιχεία, σας περιμένουν στον παρακάτω σύνδεσμο.

http://en.wikipedia.org/wiki/None_But_the_Brave

Λίγα βίντεο δυστυχώς, στο you tube. Δυστυχώς, κανένα από τα site που δίνουν δυνατότητα δωρεάν παρακολούθησης ταινιών, δεν έχει στη βάση δεδομένων του το φιλμ.